râğıb el-isfahani, müfredâtında zengin bir bilgi birikimine ve büyük bir derinliğe işâret eden benzersiz bir metot, üst düzey bir yol takip etmiştir. bir maddede ilk olarak maddenin gerçek anlamını, sonra ondan türeyen (anlamları), sonra maddenin mecâzî anlamlarını zikrettiğini ve onun gerçek anlamla ne kadar irtibatlı olduğunu açıkladığını görmekteyiz. bu da, ancak dili bütünüyle anlayan, onun derinliklerine ve deryalarına dalmış olan birinin güç yetirebileceği bir iştir. bunlarla ilgili ilk olarak kurândan, ikinci olarak hadislerden sonra üçüncü olarak da arapların şiirlerinden ve sözlerinden örnekler zikreder. kurânı daha çok kurânla, sonra sahâbenin ve tabiinin sözleriyle tefsîr ettiğini sonra da hükemânın şerîatla uyan görüşlerini zikrettiğini görmekteyiz. râğıb el-isfahani müfredâtında, ibn abbâs , ibn mesûd , ali b. ebî tâlib , ömer b. el-hattâb , mücâhid , katâde , el-hasan el-basrî , el-esamm , cafer es-sâdık , eş-şabî ve sufyân gibi müfessirlerden, el-muberred , el-kisâî, sibeveyhi , yûnus , ebû zeyd , et-tevvezî, el-esmaî ve ibnul-erabi gibi dilcilerden, hazma yakûb ve en-nakkkâş gibi kurrâdan ve el-cubbâî, ebul-kâsım el-belhî ve ebubekir el-allâf gibi kelamcılardan aktarımlarda bulunmuştur. ayrıca hükemânın sözlerinden de aktarımda bulunmuştur. bunların tümü eseri, dilde ve tefsirde önemli kaynaklardan biri yapmıştır.