birçok yetişkin cezasız çocuk eğitimi olamayacağına inanır...

çocuğun neyin doğru, neyin yanlış olduğunu öğrenebilmesi için ceza ve mükâfatın iyi bir eğitim yöntemi olduğunu düşünür.

“ceza kötü bir şey olsaydı, çocukken cezalandırılan bizler de kötü insanlar olurduk” der.

ceza insanı kötü biri yapmaz belki… ama hiperaktif yapar… şımarık yapar… yılışıklaştırır… öfkeli hale getirir… eşi ile bağ kuramaz, çocuğu ile oynayamaz biri yapar…

ceza bir eğitim aracı değil, bir aşağılama davranışıdır... çocuk aşağılanarak değil, ancak değerlilik hissiyle kişiliğini geliştirir…

pedagog adem güneş, cezasız eğitim’de çocukluktan yetişkinliğe kişilik gelişimini inceliyor. baskı, zorlama ve cezanın çocuğun kişiliğine nasıl yansıdığını gözler önüne seriyor.

cezasız eğitim, çocuk eğitimine bakış açınızı kökten değiştirecek bir eser…