kara kış hiç bu kadar tehlikeli olmamıştı

ikiz kardeşini küçük yaşta kaybeden thomasina, onu tekrar görebileceğini söyleyen ınigo ile tanışınca başta her şey rüya gibi gelir. soğuktan donan nehir üzerinde insanlar panayır kurmuşken, bir de insanların üzüntüsünden beslenen kış baba’nın panayırı vardır ve thomasina’nın üzüntüsü, kış baba’nın bugüne kadar gördüğü en derin üzüntüdür.
ınigo’nun ona söylediği her şeyi yerine getiren thomasina, hâlâ kardeşine ulaşamayınca bir şeylerin ters gittiğini anlar. ve vücudunun her yerini, kış baba’nın panayırındaki insanlar gibi kar taneleri kaplamaktadır. kendisini ve diğer insanları kurtarmak için, arkadaşları anne ve henry ile öteki buz panayırı’nın ardındaki gerçeği öğrenmek zorundadırlar.