endülüs bölgesinin önde gelen müfessirlerinden olan ibn atıyye (ö. 541/1147), tefsir alanındaki meşhur eseriyle bilinen bir âlimdir. onun tefsiri, bazı âlimler tarafından zemahşerî'nin el-keşşâf'ından daha iyi kabul edilmektedir. ibn atıyye kendisine kadar gelen tefsir birikimini özetlemiş ve bu birikim içinden en doğru bulduğu görüşleri belirtmiştir. ibn atıyye, tefsirinde hem rivâyet hem de dirâyet malzemesini dengeli bir şekilde kullanmıştır. kısmen isrâilî rivâyetlere yer veren ibn atıyye, işârî tefsire karşı net bir tavır takınmıştır. ibn atıyye'nin tefsiri, endülüs bölgesinin tefsir birikimini bize ulaştırması açısından ayrı bir öneme sahiptir. ibn atıyye ile zemahşerî aynı dönemde yaşamış olmalarına rağmen birbirleriyle görüşmedikleri ve birbirlerinin eserlerini görmedikleri bilinmektedir. bu durum her iki müfessirin kaleme aldıkları tefsirlerin birbirlerine benzeşen ve ayrışan yönlerini anlamak ve dönemin tefsir birikimini göstermesi açısından önemlidir.