aşkın diyalektiği

özdenören, geleneksel estetiğimizde ifadesini bulan mazmunlara göndermede bulunarak felsefî analizlerden ibaret olmayan bir aşk metafiziğine yöneliyor. aşka dair düşünceleri, zihnî bir sisteme değil hayatın kendisine indirgendiğinde ancak özgün anlamını kazanıyor. aşkı, bir mecaz kılan beşerî koşulların bir köprü, bir merdiven olduğunu vurgularken aşkın gerçeğini varlığın dikey boyutunda irdeliyor. aşk, yatay boyutu dikey boyuta bağlamanın bir imkânı olarak çıkıyor karşımıza. aşkın diyalektiği ise sözü edilen bağlantıyı kurmanın, aşk derdine düşmenin, kısacası merdiveni çıkmanın kendine özgü serüveniyle ilgili türlü hâllerden ibaret. kalbin çeşitli hâllerinden... sürekli bir yolculuk ve bitmeyen bir koşu olan kavuşma iştiyakının yani aşkın, aşığın, sevgilinin hâllerine yeni bakış açıları getiriyor.

aşkın diyalektiği, aşk üzerine yazılmış en yetkin eserlerden biri olarak edebiyatımıza damgasını vuruyor.