tevhid ve şirk

ebû hureyre (r.a.) rasûlullah (s.a.v.)’den rivâyet eder: “insanlar ‘lâ ilâhe illallah’ deyinceye kadar onlarla savaşmakla emrolundum. onlar bunu deyince artık benden kanlarını ve mallarını korumuş olurlar, ancak hakkı müstesna ve hesapları allah’a aittir.”1 hadis-i şerif, insanların hangi sözle hangi takrirle müslüman olup, islâm ailesinin bir ferdi olacaklarını ve dolayısıyla can ve mal emniyetlerinin hukuki bir teminat altına alınacağını, ancak bundan sonra can ve mal güvencesini ortadan kaldıracak bir durum söz konusu olduğunda bu emniyetin hukuken askıya alınacağını ve hesaplarının allah’a (c.c.) ait olduğunu net bir şekilde ortaya koymaktadır. islâm’ı seven ve islâm’ı okuyan bazı kardeşlerimizin dini gayretleri ve samimiyetleri saikasıyla ashab’ta gördükleri ihlâsı, ameli ve yirmi dört ayar imanı, çevresindeki insanlarda görmeyince bu insanları küfürle itham ederek büyük bir hata işlediklerini müşahede ediyoruz. bu konuyla ilişkin islâm âlimlerinin tashihlerini değerli okurlara sunmak istiyoruz: islâmî konularda özellikle akîdevî meselelerde bir yargıya varmak için şeriatın fıkhına, hükümlerine ve usûlüne dayalı bir bilgi olmadan sadece bir ihlâs yeterli değildir. aksi halde daha önce hâricilerin düştüğü büyük hataya düşülmüş olur. ahmet ibni hanbel’in dediği gibi, bunlar fıkıhsız, ilimsiz bir şekilde kendilerini ibadete verdiklerini kendilerince bir akîdeyi son derece savundukları halde onları yeren birçok sahih hadisler rivâyet edilmiştir.