tan yeri-zifir, "haramdan sakın" serisiyle yüz binlerce okura ulaşan merve özcan’ın kaleminden uzun zamandır beklenen yepyeni bir soluk…

birbirine düşman iki halk ve zamandan, dünyadan soyutlanmış, kısıtlanmış, dışlanmış bir bölge; ateşoyuk.

ve bu toprakların şahit olduğu savaş, efsane, kan, aşk ve kaybın hikâyesi...

bir orman vardı.
adamı gizler, kadını saklar, dalları arasına gecenin zifirini sarardı.
kadın adamı bir okla vurur ama yine kendini yaralardı. zihnindeki eksikleri adamın izleriyle yamar, sonra da yine adamın gölgelerini kovalardı.
bastığı topraklar zulümle sarılmışken ikisi de savaş için silahlarını kuşanmıştı fakat onları bekleyen ilk savaş zihinlerinde çoktan başlamıştı.

“önümde boylu boyunca uzanan bir uçurum, ben o uçuruma yürüyorum. adımlar benim, kaybı gören gözler benim, beden benim bedenim… ama yürüyen ben değilim.”