ruhunu haramdan sakın

gözlerini haramdan sakın’la başlayıp yüreğini haramdan sakın’la devam eden o rüzgâr, ömer ve betül’ün adımlarıyla bir kez daha yön buluyor.

"sular dingindi, güneş hafif hafif yüzeyine vurup küçük ışıltılarla aydınlatıyordu bizi. fakat bu sakin yüzey bize gerçek huzuru mu getiriyordu, yoksa yalnızca altında kopan karmaşayı mı gizliyordu bilemiyorduk.

ömer gözlerini sakınmıştı haramdan, sonra yüreklerimiz… onları korumak için çırpınmıştık onun okyanusunda. şimdi ise ruhlarımızı savunup onlara tutunmalıydım. tutunmalı ve bu sularda, bu dalgaların arasında hayatta kalmak için attığımız kulaçların arasında kaybolmalarına izin vermemeliydim."