nöromimari paradigması, mekânı kurgularken insan öznesinin mekânla ya da mimari yapıyla olan interaktif etkileşimini çözümlemeye çalışır. yapısal ve kavramsal beyin ile yapısal ve kavramsal mekân arasındaki paradoksal etkileşimi çözmek için mimari mekân kavramını ele alırken aynı zamanda “insan nedir?” sorusunun da cevabını irdelemek gerekir. dolayısıyla dış dünyayı tasarlayan mimar, biyopsikososyal bir varlık olan insanın iç dünyasından da haberdar olmalıdır.

bildiğimiz gibi felsefeden teolojiye, sanattan davranış bilimlerine, sinirbilimden teknolojiye kadar insanın var olduğu her alan esasında birbiriyle ilişkilidir. disiplinler arası sınırların kalktığı bu çağda multidisipliner bakış açısının geniş perspektifi büyük resmi görebilmeyi ve yeni metodolojiler üretebilmeyi olanaklı kılar. ilaveten felsefesi, şiiri, sanatı, edebiyatı kısacası ruhu olmayan bir disiplinin, hayatın içine katılmayan bilimsel bilginin -teknik ya da mekanik değer taşısa da- yaşama katkısı sınırlıdır.

serinin ilk kitabı olan nöromimari: algı oyunları’nda duyu, algı, duygu ve davranışsal dışavurum süreçler “mekân algısı” bağlamında irdelenerek, paradigmanın temel fenomenolojisi oluşturulmuştur.