ben gönüllere satırlarımla bir huşu ağacı tohumu ektim. yürekler yaradan'ın sevgisiyle gölgesinde dinlensin, kuşlar meyvelerinden şifalansın ve dallarında dinlensin, çocuklarsa kabuklarından kayık yapıp yüzdürsün.

dilerim bu tohum kocaman bir ağaca verilir ve huzura aç gönülleri gölgesinde birleştirir. zaten yaradan kendi kelamı ile de müjdelemiştir: "kalpler ancak allah'ı anmakla huzur bulacaktır."

bu kitap huzuru aramak için kendi içine yolculuğa çıkan gönüllerin hikâyesidir. ne demiş tabduk emre? uyanma vakti geldiyse bir uyandıran olur elbet. kimine hızır kimine uçan kuş kimine biten ot kimine açan çiçek kimine akan su kimine dilsiz taş... kim bilir belki de sizi uyandıran huşu ağacı olur.