bir oteli yönetmekle bir kurumu, geniş bir işletmeyi, bir ülkeyi yönetmek aynı şeydi aslında. insan kendini, olanaklarını tanımaya, gerçek sorumluluğun ne olduğunu anlamaya başlayınca bocalıyordu, dayanamıyordu. ülkeleri yönetenler iyi ki bilmiyorlardı bunu; yoksa bir otel yöneticisinin yapabileceğinden çok daha büyük hasarlar yaparlardı yeryüzünde. defteri kapadı. ne gereği vardı artık bunları yazmanın ya da birkaç satır yazıp bırakmanın?

çağdaş edebiyatımızın en ünlü kişilerinden zebercet, yaşamını günlük yaşamın gerektirdiği en basit işlevlere odaklamış biri. görünüşüyle son derece gerçek, basit ve sıradan. ama içimizde bıraktığı etki öyle mi? yusuf atılgan’ın unutulmaz romanı anayurt oteli, bir memleket portresi, bir mizaç izahı. yayımlandığı ilk günden bu yana başucumuzda. okura düşen de onu daha yakından tanımak.