unutmanın genel teorisi

angola bağımsızlığını kazanmadan hemen önce, ludo yaşadığı apartman dairesinin kapısına bir duvar örer. burası onun otuz yıl boyunca ayrılmayacağı yuvasıdır artık. terasında yetiştirdiği birkaç sebze ve yakaladığı güvercinlerle beslenir. ısınabilmek için kitapları, mobilyaları yakar. ve evin duvarlarını kendi hikâyesiyle kaplar, satır satır işler yalnızlığını.

ancak dış dünya bırakmaz ludo’nun yakasını, yavaş yavaş sızar hayatına: radyoda bir cızırtı, yan daireden bir ses, peşindekilerden kaçan bir adam, ayağına not bağlı bir güvercin. ta ki bir gün küçük sabalu, yan binaya kurulan inşaat iskelesine tırmanarak ludo’nun terasına çıkana kadar...

angola’nın bağımsızlık öyküsüyle birlikte akan ludo’nun öyküsü bu, evinden dışarı çıkmayan bir kadının duvarlarında yankılanan gerçek bir hikâye.