Kayıt Ol
Şifremi Unuttum
mary shelley, 1826’da yayımlanan son insan romanıyla
gotik edebiyata özgü bilimkurgunun alt türü olan apokaliptik romanın ilk modern
örneğini veren ve bu türün önde gelen yazarlarındandır. vahiy ya da gelecekle
ilgili sırların aydınlığa kavuşturulması anlamındaki apokalips sözcüğünden
türeyen apokaliptik kurgu, salgın hastalık, nükleer savaş, sibernetik
ayaklanma, doğaüstü olaylar, ekolojik felaketler ya da başka afetler yüzünden
uygarlığın sonunun gelmesini irdeler.son insan, bugün sıradan sayılacak kadar yaygınlaşmış
bir konuyu, insanlığın yok oluşunu ele alan ilk büyük romandır. shelley, bir
salgının batı dünyasındaki etkilerini romantik dönemin akıcı üslubuyla
dramatize eder ve gerçek kişilerin yansıması olan zıt karakterler eksenindeki
bir kurguyla aktarır. shelley, romandaki başlıca karakterlerin oluşumunda
kısmen ya da tamamen çevresindeki kişilerden esinlenmiştir. örneğin doğal bir
cennet arayışı içinde tanıdıklarını peşinden sürükleyen adrian, yazarın eşi
percy bysshe shelley’nin kurgulanmış portresidir. yunanlarla savaşmak için
ingiltere’den yola çıkan ve istanbul’da ölen lord raymond ise lord byron’ın
yaşamından esinlenmiştir. roman, yazarın “seçkinler” diye adlandırdığı
çevresini kaybetmekten duyduğu acıyı ve dünyanın anlamsızlığını, bireyin tarihi
yönlendirme gücünden yoksun oluşunu da dile getirir. shelley günlüğünde “son
insan”dan “alter egom, ikinci benliğim, yoldaşlarımın benden önce ölmesiyle
sevgili bir gruptan geri kalan yadigâr” olarak söz eder.