“quasimodo” paskalya’dan sonraki ilk pazara verilen addır aslında. 20. yüzyıl paris’inde notre-dame kilisesi’nin ön avlusundaki kerevete, kimsesiz bebekler bırakılırdı. başdiyakoz frollo, böyle bir günde bulduğu sakat bebeği himayesine alır ve ona quasimodo adını verir. onu büyütür ve kilisenin zangocu yapar; ancak çanın sesi altın kalpli quasimodo’nun giderek sağır olmasına yol açar. ne var ki, quasimodo’nun koruyucusu kabul edip büyük sevgi ve bağlılık duyarak büyüdüğü başdiyakoz, karanlık iç dünyasına hapsolmuş, dizginleyemediği nefretinin pençesinde kıvranan biridir.

victor hugo, olayları ince ince ördüğü notre-dame’ın kamburu adlı ünlü eserinde, insan hayatında kaderin yerini sorgulamış, kaleme alındığından bu yana birçok sanat eserine, özellikle de filmlere esin kaynağı olan muhteşem bir roman çıkarmıştır ortaya.

notre-dame’ın kamburu aynı zamanda paris kentinin romanıdır. hugo, şehrin o dönemini tüm ayrıntılarıyla fransız dilinin tüm zenginliğini kullanarak aktarmış, paris’in diğer karakterlerden rol çalmasına yol açmıştır.