oscar wilde’ın 1888’de yayımlanan mutlu prens’teki masalları oğulları için yazdığı düşünülse de, yazar hedef  kitlesini “yediden yetmişe çocuk ruhlu insanlar, şaşırma ve sevinme gibi çocuksu yetilerini koruyanlar” olarak açıklamıştır. wilde bu masallarda bencilliği ve duyarsızlığı gözler önüne serer ve eleştirir. onun ana masal kişileri bazen hatalarını anlayarak pişmanlık duyarlar ve özgecil davranışlar sergilerler. kimi zaman da gözlerini kör eden kibirden bir türlü kurtulamazlar.
mutlu prens her ne kadar çıraklık döneminin ürünü olsa da, wilde’ın masal ve alegori alanındaki ustalığını ortaya koyar.