dizboyu papatyalar

evet, iyi bildin. hep kapalı yere veririm sırtımı otururken. tezgâha, varsa. çünkü çok tattık arkadan gelen serseri kurşunları, çok gördük sarhoşluk numarasına vurup bıçağı geçiriverenleri insanın ciğerine. alışınca kolaydır inan. zorlu yıllardan kalma bir alışkanlıktır, gelir kendiliğinden yerleşir yüreğine. herifler haklı çünkü. adam vurmaktan on yıl yatana kim iş verir çıkınca? ama biz de haklıyız. yani yaşayacağız.

ilk olarak 1973’te basılan dizboyu papatyalar’da yer alan öykülerde tomris uyar, hangi sınıftan gelirlerse gelsinler, yaşadıkları baskılara boyun eğmeyen bireylerle onların uyumlu sınıftaşlarının kişilik ve değer çatışmalarına yer veriyor. tomris uyar’ın her zamanki yalın, süssüz anlatımı içinde kendine özgü kurgu ustalığıyla yarattığı bu öyküler, edebiyatımızın kalıcı yapıtları arasında yerini alır.