sakife olayı ve hz. ebubekire biat edilmesi

sakı̂fe bı̇atı̇; şûra, ı̇stı̇şare ve diyalog için örnek alınacak modeldir.
şûra, istişare ve diyalog müslümanların değerleri içinde kök salmış ahlakî özelliklerdendir. bütün bu değerler de sakîfe olayında en güzel ve en mükemmel şekilde ortaya çıkmıştır.
sakîfe günü yapılan istişarelerde birbirinden farklı fikirlerin ortaya çıktığı, istişarelere çok sayıda kişinin katıldığı ve söz konusu fikirler etrafında ortaya konan aklî ve şer’î gerekçelerin çok ve çeşitli olduğu bir durumda muhâcirlerin ve ensârın yaptığı uygulama da bu ahlakî çerçevededir. katılımcıların beyan ettikleri görüşlerin nihayetinde herkesin ikrarıyla ebû bekir es-sıddîk radıyallahu anh’ın imamlığı, valiliği ve halifeliği konusunda ve “rasûlullah’ın halifesi” olarak takdim edilmesi hususunda karar kılınmıştır.
sakîfe günü yapılan şûraya saldıran ve ebû bekir es- sıddîk radıyallahu anh’ın biatini ve o biatteki eşsiz kişileri alaya alan rivayetlerin, türlü heva ve heveslere sahip olan, ı̇slam’a ve müslümanlar aleyhine türlü düşmanlıklar besleyen, kindar kişilerden kaynaklanan asılsız ve sahte rivayetler olduğu net bir şekilde ortaya çıkmıştır.
uzun süreli ve dağınık olarak yapılmış çalışmaların bir sonucu olan bir çalışmanın; müslüman ferdin imamlarıyla ve raşit liderleriyle irtibatını kurmayı, onların rehberliklerine, siyasetlerine, fikrî, askerî, iktisadî vd. çıkarımlarına yönelik mutlak güvene dayalı ileri derecede bağlılık (velâ) oluşturmayı hedefleyen fikrî bir sorumluluk tarafı da vardır. bunun yanı sıra onlara düşmanlık eden, kin besleyen ya da şek ve şüphe duyan kimselerden de tamamen berî olma sorumluluğu da duymaktadır.