iyileşen çocukluğum iyileşen anneliğim

“çocuğuma bağırmak istemiyorum ama kendimi bir türlü tutamıyorum.”

“o kadar basit şeylere öfkeleniyorum ki, sonra günlerce vicdan azabı çekiyorum.”

“genç kızken ‘anneme benzemek istemiyorum’ diye ağlardım. şimdi bakıyorum, aynı annem olmuşum!”

“çocuğum ağladığında çok öfkeleniyorum.”

“içimde nedenini bilemediğim bir öfke var.”

“ne yaparsam yapayım anne olarak kendimi hep yetersiz hissediyorum.”

hayatımıza zehir gibi sızan bu cümlelerin nedenini keşfetmeye hazır mısınız?

o halde toparlanın, çocukluğumuza gidiyoruz!

neden öfkeliyiz, neden yetersiz hissediyoruz, çocuğumuzun ufacık yaramazlıklarına neden kocaman tepkiler gösteriyoruz, içimizde bir türlü dolmayan bu boşluk hissinin kaynağı ne? bağırmayan anneler kitabının yazarı uzman aile danışmanı hatice kübra tongar hepimizi iç çocuğumuzu bugüne doğurmaya davet ediyor.