feraye yakın zamanda babaannesini kaybetmişti. babaannesi bu hayata gözlerini yumduğundan beri feraye’nin yüzü artık eskisi gibi parlamıyordu. oysa feraye ay ışığı demekti. anne babası ona bu ismi, doğduğunda parıl parıl parıldadığı ve doktorlarla hemşirelerin bile gözlerini kamaştırdığı için koymuştu.

bu kitap babaannesini kaybeden feraye'nin ondan geriye kalan sevgiyle ne yapacağını bilememesinin hikâyesidir. gerçekten kafası çok karışmıştır ve kendisini çaresiz hissetmektedir. bu kocaman sevgiyle nasıl yaşanır ki! peki birisinden geriye kalan sevgiyi nasıl dönüştürürüz? feraye başta epey bocalar ama aklına sonra bir fikir gelir.